ชีวิต… คือเปลวไฟที่ไหวได้ทุกเมื่อ
ในวัดเล็กๆ แห่งหนึ่ง พระหนุ่มจุดเทียนดวงหนึ่งในช่วงค่ำ เปลวไฟเต้นระบำเล็กน้อยตามแรงลมเบาๆ จากหน้าต่างที่เปิดอยู่
ไม่นาน เปลวไฟก็ดับลง เหลือเพียงกลิ่นหอมของขี้ผึ้งไหม้
พระอาจารย์มองแล้วกล่าวเบาๆ:
“ชีวิตก็เช่นนี้ สว่าง… อุ่น… งดงาม และดับไปโดยไม่มีเสียงเตือนล่วงหน้า”
อนิจจัง: เปลวไฟที่ไม่มีใครควบคุมได้
พระพุทธเจ้าทรงสอนว่า “สังขารทั้งปวงไม่เที่ยง” ทุกสิ่งในโลกมีการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ไม่มีสิ่งใดควบคุมได้แม้จะพยายามแค่ไหน
- ความสุข — ไม่อยู่ตลอด
- ความทุกข์ — ก็ไม่อยู่ตลอด
- สิ่งที่เรารัก หรือสิ่งที่เรากลัว — ล้วนเปลี่ยนแปลง
เช่นเดียวกับเปลวไฟ… ความงดงามของชีวิต อยู่ที่เราเห็นค่ามันก่อนจะดับ
คุณใช้ชีวิตเหมือนเปลวไฟจะดับลงทุกวันหรือยัง?
ไม่ใช่เพื่อให้รู้สึกกลัว แต่เพื่อให้รู้ว่า… เวลาที่เรามีอยู่คือของขวัญ
- วันนี้คุณได้กอดใครด้วยใจจริงหรือยัง?
- คุณได้พูดคำขอโทษหรือคำขอบคุณที่ค้างไว้ไหม?
- คุณได้หยุดดูเปลวไฟในใจ… หรือมัวแต่วิ่งตามสิ่งภายนอก?
เปลวไฟแห่งชีวิตนั้นสวยงามที่สุด… เมื่อเราอยู่กับมันอย่างรู้ตัว
สามแนวทางอยู่กับชีวิตที่ไม่เที่ยง
- หายใจอย่างรู้ตัววันละ 3 นาที 🌬️ การกลับมาหาลมหายใจ คือการกลับมาอยู่กับชีวิต
- ตั้งใจฟังคนที่เรารักให้มากขึ้น 👂 เพราะคำพูดหนึ่ง อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่เราได้ยิน
- เขียนคำขอบคุณก่อนนอน 📝 เพื่อฝึกใจให้เห็นคุณค่าของสิ่งที่ยังมี
ทางเลือกของคุณ
วันนี้… ลองถามตัวเองว่า:
“ถ้าเปลวไฟของฉันดับในคืนนี้… ฉันใช้เวลาที่เหลืออย่างมีสติเพียงพอแล้วหรือยัง?”
เพราะสุดท้ายแล้ว… ไม่มีใครรู้ว่าเปลวไฟจะดับเมื่อไร แต่เราสามารถเต้นไปกับแสงของมัน… อย่างสงบและงดงาม
ข้อคิดสำคัญ:
- ทุกสิ่งในโลกไม่เที่ยง — รวมถึงตัวเรา
- การอยู่กับปัจจุบัน คือหนทางเดียวที่เราจะไม่เสียใจในภายหลัง
- เปลวไฟที่สวยที่สุด คือเปลวไฟที่เรามองด้วยใจตื่นรู้
- การยอมรับความไม่เที่ยง คือการปลดปล่อยจากความยึดติด
- วันนี้ คุณเลือกได้ว่าจะปล่อยให้เปลวไฟเต้นไป… หรือจะปิดตาไม่มองมันเลย
