บทสวดบูชาไตรสรณคมน์

ความหมายและรายละเอียดเพิ่มเติม

กลุ่มแรก: พุทธะ ธัมมะ สังฆะ

ส่วนแรกกล่าวถึงการบูชาพระรัตนตรัยในรูปแบบที่เรียบง่ายและชัดเจน คือการน้อมนับถือพระพุทธ (ผู้ตรัสรู้), พระธรรม (คำสอนที่เป็นหลัก) และพระสงฆ์ (ชุมชนผู้ปฏิบัติ) ด้วยคำว่า “สะระณัง คัจฉามิ” ซึ่งแปลว่า “ข้าพเจ้าสำนึกและเคารพ” ในทุกองค์

กลุ่มที่สอง: ทุติยัมปิ

เมื่อกล่าวด้วย “ทุติยัมปิ” นั่นคือการเน้นย้ำอีกชั้นหนึ่งให้กับการบูชา โดยการทวนซ้ำการน้อมนับถือพระรัตนตรัยในระดับที่สอง เพื่อให้จิตใจของผู้สวดมีความมั่นคงและมีความเคารพในทุกมิติของคำสอน

กลุ่มที่สาม: ตะติยัมปิ

การใช้ “ตะติยัมปิ” สื่อถึงการบูชาที่เข้มข้นยิ่งขึ้น ในระดับที่สาม การทวนซ้ำเพื่อให้เกิดการยึดมั่นและจดจำถึงพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์อย่างแท้จริง

กลุ่มที่สี่: การประกาศคำสวดสำหรับสิกขาปะทานิ

ส่วนนี้ประกอบด้วยการเรียกร้องให้สิกขาปะทาน (ผู้ที่เข้าร่วมในวินัยของพระสงฆ์) รับคำสวดและคำแนะนำ ซึ่งรวมถึงการขอให้อภัยและลดโทษในกรณีที่ผู้สวดเคยประมาทพลาด นอกจากนี้ยังมีการกล่าวถึงการให้ความเคารพต่อคำสอนที่ช่วยให้เกิดความสมานฉันท์และความระมัดระวังในอนาคต

กลุ่มที่ห้า: การบูชาพระและการยกย่องคุณค่า

ส่วนนี้เป็นการแสดงความเคารพในระดับสูงสุดต่อพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ โดยใช้คำว่า “บูชา” ร่วมกับคำขวัญที่ยกย่องคุณค่าทางจิตวิญญาณ และแสดงให้เห็นถึงความมุ่งมั่นในการแสวงหานิพพานและการมีชีวิตที่เปี่ยมด้วยปัญญา

กลุ่มที่หก: การสวดประกอบกับการแสดงความปรารถนา

ในส่วนสุดท้าย ผู้สวดแสดงความปรารถนาและขอให้การบูชาในทุกด้าน ทั้งในชีวิต การเข้าถึงนิพพาน และการมีสติปัญญาที่ถูกต้อง โดยใช้คำสวดที่เรียงลำดับและเน้นย้ำความสำคัญของการปฏิบัติธรรมอย่างต่อเนื่อง